Do badań, wykorzystano obiekt dziedzictwa kulturowego, którym jest kościół pw. Michała Archanioła w Gdyni. Kościół swą historią sięga roku 1224, kiedy to Książę gdański Świętopełek II ufundował jego budowę. Pomiar przeprowadzono naziemnym skanerem laserowym firmy Leica ScanStation C10. Skaner ten jest typu impulsowego z wbudowanym aparatem cyfrowym 4Mpix o zasięgu 300 m przy albedo wynoszącym 90%. Swą budową umożliwia wykonanie skaningu w pełnym obiegu (360° w poziomie oraz 270° w pionie).
Skaning laserowy wykonano z 21 stanowisk, dzięki czemu został zeskanowany obszar o powierzchni ok 2400 m2, obejmujący wnętrze kościoła oraz tereny przybrzeżne. Pozyskana chmura punktów składa się z niespełna 240 mln punktów, oraz wykonano 5777 zdjęć. Czas pomiaru niespełna 16 godzin.
Dzięki wykorzystaniu technologii skaningu laserowego, dla obiektu wykonano zestaw opracowanych materiałów, tj. rzeczywisty model 3D, model wektorowy, wideo prezentacja, true ortofoto oraz wirtualny spacer.
Jeżeli chcesz wirtualnie odwiedzić kościół, musisz zainstalować bezpłatny plugin Leica TruView. Działanie tylko w Internet Explorer. Następnie kliknij w poniższe zdjęcie i przejdź do zwiedzania.
Dla ciekawych trochę historii:
Kościół p. w. Św. Michała Archanioła w Gdyni jest najstarszym obiektem zabytkowym znajdującym się na obecnych terenach Gdyni. Mieści się on na Oksywiu, przy ulicy Płk. Stanisława Dąbka 1. Oksywie po raz pierwszy wymienione zostało w dokumentach z 1209 roku. Stanisława, żona księcia pomorskiego Mestwina I, nadała Kępę Oksywską klasztorowi Norbertanek z Żukowa. W 1245 roku biskup kujawski Michał wraz z księciem Pomorza Gdańskiego Świętopełkiem II zwanym Wielkim, potwierdzili nadany przywilej dla Norbertanek.
Pierwszy kościół powstał w 1224 roku, którego fundatorem był książę Świętopełk II. W 1253 roku, biskup Michał ustanowił parafię, która swoim zasięgiem obejmowała praktycznie całą powierzchnię administracyjną obecnej Gdyni. W XIV wieku podjęto o rozbudowie kościoła. Wybudowano wieloboczną wschodnią część prezbiterium wraz z od północnej strony, nawę boczną. W 1583 roku dokonano konsekracji kościoła. Wojna polsko-szwedzka zniszczyła świątynie. Po odbudowie, w 1687 roku dobudowano drewnianą wieżę, zakończoną barokowym hełmem. Na chorągiewce wieńczącej hełm, wykuta została data budowy. Kolejnej renowacji kościół doczekał się w latach 1925-1927. Skupiono głównie się nad restauracją północnej nawy głównej. W okresie II wojny światowej kościół w dużej mierze został zniszczony. Krótko po wojnie dokonano odbudowy [Kuria Biskupia, 1928].
Układ przestrzenny kościoła odzwierciedla znany z XIII oraz XIV wieku na terenie wsi pomorskich, typ wiejskiego kościoła parafialnego, orientowanego, o podłużnym układzie z wielobocznie zamkniętym prezbiterium i czworoboczną wieżą od zachodu. Niejednolitość murów kamienno-ceglanych ukazuje wszystkie etapy rozwoju świątyni. Do dnia dzisiejszego, z pierwotnej świątyni zachowała się ściana w części zachodniej. Oksywski kościół to również miejsce symboliczne, upamiętniające załogi poległych w II wojnie światowej okrętów II RP. Na północnej ścianie kościoła, umieszczono tablice poświęcone sześciu okrętom tj. ORP „Grom”, „Orzeł”, „Jastrząb”, „Kujawiak”, „Orkan” i „Dragon” oraz tablicę na ścianie południowej, która stanowi hołd dla oficerów niewinnie oskarżonych i skazanych na śmierć w czasach stalinowskich. Do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa wpisany został 16.08.1996 r., nr rej. A-1154.
